12
Noviembre 2022 Azaroa
SÁBADO / LARUNBATA
19:30h
IRÓNICO TEATRO
LANA/OBRA: MIRA COMO ME SIENTO / IKUSI NOLA SENTITZEN NAIZEN
JATORRIA/PROCEDENCIA: XIXÓN (ASTURIES)
EGILEA/AUTOR: JUAN CARLOS MARTÍNEZ DE LA FUENTE
ZUZENDARITZA/ DIRECCION: JUAN CARLOS MARTÍNEZ DE LA FUENTE
Iraupena / Duración: 85'
ANTZEZLEAK / INTÉRPRETES
- JUAN CARLOS MARTÍNEZ ………………………………………………….ANDRÉS
- ANA GARCÍA …………………………………………………………………….. PILI
- MARTA SUREDA ……………………………………………………………….. MARÍA
- VERÓNICA ARAOZ …………………………………………………………….. ANI
- CRISTINA FERNÁNDEZ ………………………………………………………. SUSI
- VIRGINIA HERRERO …………………………………………………………… SOFI
- MARISA F. MELCÓN ………………………………………………………….. ARI
- NONA DE PEDRO ………………………………………………………………. CANDI
- ORLANDO PIÑERA…………………….………………………………………. PACO
- ISABEL CUELLAR ……………………………………………………………….. VECINA
LABURPENA / SINOPSIS
Andrés, afectado por una enfermedad neurológica, se debate en un mar de dudas en el ocaso de su vida. Desde su silla de ruedas nos descubre, a través de las personas que rodean su existencia, un universo femenino de ilusiones, de frustración, de sueños y realidades, de miedo y superación.
A través del humor y el drama, esta obra nos muestra un mundo de relaciones familiares y sociales donde se entrecruzan emociones, recuerdos y secretos. “Mira como me siento” da visibilidad a todas aquellas personas que sufren algún tipo de enfermedad neurodegenerativa y resalta la importancia del rol desempeñado por la mujer en su ámbito familiar y social. Un rol muchas veces invisible, despreciado y silenciado.
Andres, gaixotasun neurologiko batek jota dago eta zalantzaz beterik dabil bere bizitzaren gainbeheran. Bera gurpildun aulkian dabil, eta bere inguruko pertsonen bitartez unibertso femenino bat deskubritzen digu. Antzezlanean jorratzen dira ilusio, frustrazio, amets eta errealitate eta beldurrak eta horiek gainditzea.
Umorearen eta dramaren bidez, antzezlan honek familiaren eta gizarte harremanen mundu bat erakusten digu, non emozioak, oroitzapenak eta sekretuak nahasten diren. “Ikusi nola sentitzen naizen” antzerkiak ikusgarritasuna ematen die neuroendekapenezko gaixotasunen bat duten pertsona guztiei, eta, nabarmentzen du emakumeak familian eta gizartean betetzen duen rolaren garrantzia.
Rol hori, askotan ikusezina, mespretxatua eta isildua izaten da.